
Φώτηs Κόντογλου (1895-1965)
Αϊβαλιώτης Καπετάvιοs, 1955

Φώτηs Κόντογλου (1895-1965)
Αϊβαλιώτης Καπετάvιοs, 1955
Γεννημένος στο Αϊβαλί της Μικράς Ασίας, ο Φώτης Κόντογλου (1895-1965) συστήνεται στην έκθεσή μας με δύο χαρακτηριστικά πορτρέτα.
Κι εκεί, σε αυτή την εντυπωσιακή «βιογραφία», ο Κόντογλου πάλι αποδίδει τον Αιβαλιώτη Καπετάνιο μέσα σε ένα πάνθεο από ήρωες, μυθικούς και πραγματικούς. Ο συγγραφέας του «Πέδρο Καζάς» αναδείχθηκε σε έναν από τους κορυφαίους πνευματικούς δημιουργούς του 20ού αιώνα. Νέος ταξίδεψε σε πολλές χώρες της Ευρώπης, όπου γνώρισε και σπούδασε τη δυτική ζωγραφική, αλλά τελικά αφιερώθηκε στη βυζαντινή τέχνη και ιδιαίτερα στην αγιογραφία που γνώρισε σε βάθος όταν επισκέφθηκε το Άγιον Όρος, το 1923.
Στα εικαστικά μας πράγματα υπήρξε μορφή επαναστατική, γιατί χρησιμοποιεί τα βυζαντινά εκφραστικά μέσα προκειμένου να αποδώσει οτιδήποτε αφορά την εποχή του και τον κόσμο. Θέλησε δηλαδή μια τέχνη, όχι απλώς με εθνική μορφή, αλλά κατανοητή, ικανή να μιλήσει στο πλατύ κοινό βρίσκοντας πρόσφορο έδαφος στην τέχνη της εικόνων, την γλώσσα των αγραμμάτων όπως την αποκαλούσε ο Ιωάννης Δαμασκηνός, για να εκφράσει την αμεσότητα και την επίδρασή της.
Γεννημένος στο Αϊβαλί της Μικράς Ασίας, ο Φώτης Κόντογλου (1895-1965) συστήνεται στην έκθεσή μας με δύο χαρακτηριστικά πορτρέτα.
Κι εκεί, σε αυτή την εντυπωσιακή «βιογραφία», ο Κόντογλου πάλι αποδίδει τον Αιβαλιώτη Καπετάνιο μέσα σε ένα πάνθεο από ήρωες, μυθικούς και πραγματικούς. Ο συγγραφέας του «Πέδρο Καζάς» αναδείχθηκε σε έναν από τους κορυφαίους πνευματικούς δημιουργούς του 20ού αιώνα. Νέος ταξίδεψε σε πολλές χώρες της Ευρώπης, όπου γνώρισε και σπούδασε τη δυτική ζωγραφική, αλλά τελικά αφιερώθηκε στη βυζαντινή τέχνη και ιδιαίτερα στην αγιογραφία που γνώρισε σε βάθος όταν επισκέφθηκε το Άγιον Όρος, το 1923.
Στα εικαστικά μας πράγματα υπήρξε μορφή επαναστατική, γιατί χρησιμοποιεί τα βυζαντινά εκφραστικά μέσα προκειμένου να αποδώσει οτιδήποτε αφορά την εποχή του και τον κόσμο. Θέλησε δηλαδή μια τέχνη, όχι απλώς με εθνική μορφή, αλλά κατανοητή, ικανή να μιλήσει στο πλατύ κοινό βρίσκοντας πρόσφορο έδαφος στην τέχνη της εικόνων, την γλώσσα των αγραμμάτων όπως την αποκαλούσε ο Ιωάννης Δαμασκηνός, για να εκφράσει την αμεσότητα και την επίδρασή της.
